“Een schitterend gebrek” is geschreven door de Nederlandse schrijver Arthur Japin. Arthur Japin kreeg in 1997 grote beroemdheid door zijn befaamde werk “De zwarte met het witte hart” en heeft sindsdien internationale roem. Met zijn boek “Een schitterend gebrek” (geschreven in 2003) won de schrijver ook belangrijke prijzen: in 2004 de Libris Literatuur Prijs en in 2005 De Inktaap. Bovendien heeft Toneelproducties De Tijd in 2006 en 2007 een toneelversie van de roman opgevoerd. Door dit alles had ik hoge verwachtingen en ook nog omdat ik op internet veel lovende recensies had gelezen over het boek zelf en over de schrijver.
Een korte samenvatting van de inhoud:
Lucia is geboren in 1728 en woont met haar ouders bij een gravin op het landgoed Palestino. Daar leert ze als ze 15 jaar oud is op een bruiloft Giacomo kennen en al gauw bloeit er grote liefde op tussen hen. Ze houden veel van elkaar en beloven elkaar trouw te blijven. Er wordt een bruiloft gepland, maar Giacomo moet nog voor een halfjaar terug naar Venetië. Lucia blijft achter en krijgt ondertussen bijscholing van een Franse onderwijzer. Voordat Giacomo terugkomt, wordt Lucia getroffen door de pokken. Hierdoor raakt haar gezicht ernstig verminkt. Zo wil ze zich niet vertonen aan Giacomo en Lucia besluit te vluchten. Na lang rond te hebben gezworven besluit ze naar Amsterdam te gaan. Daar komt ze in de prostitutie terecht. Op een avond komt Lucia Giacomo tegen, maar doordat zij haar gezicht heeft gesluierd herkent zij hem wel, maar hij haar niet. Lucia is nog steeds verliefd en ze blijft hem opzoeken. Giacomo verwent haar veel en ze spreken veel af. Later, als Giacomo terug wil gaan naar Parijs, stelt Lucia zich ongesluierd aan hem voor zonder dat hij weet dat hij dezelfde voor zich heeft. Giacomo schrikt erg en laat haar al gauw achter, om elkaar vervolgens nooit meer te zien. Op het eind gaat de (waarschijnlijk door Giacomo) zwanger geworden Lucia met een vaste klant mee naar Amerika.
Lucia is geboren in 1728 en woont met haar ouders bij een gravin op het landgoed Palestino. Daar leert ze als ze 15 jaar oud is op een bruiloft Giacomo kennen en al gauw bloeit er grote liefde op tussen hen. Ze houden veel van elkaar en beloven elkaar trouw te blijven. Er wordt een bruiloft gepland, maar Giacomo moet nog voor een halfjaar terug naar Venetië. Lucia blijft achter en krijgt ondertussen bijscholing van een Franse onderwijzer. Voordat Giacomo terugkomt, wordt Lucia getroffen door de pokken. Hierdoor raakt haar gezicht ernstig verminkt. Zo wil ze zich niet vertonen aan Giacomo en Lucia besluit te vluchten. Na lang rond te hebben gezworven besluit ze naar Amsterdam te gaan. Daar komt ze in de prostitutie terecht. Op een avond komt Lucia Giacomo tegen, maar doordat zij haar gezicht heeft gesluierd herkent zij hem wel, maar hij haar niet. Lucia is nog steeds verliefd en ze blijft hem opzoeken. Giacomo verwent haar veel en ze spreken veel af. Later, als Giacomo terug wil gaan naar Parijs, stelt Lucia zich ongesluierd aan hem voor zonder dat hij weet dat hij dezelfde voor zich heeft. Giacomo schrikt erg en laat haar al gauw achter, om elkaar vervolgens nooit meer te zien. Op het eind gaat de (waarschijnlijk door Giacomo) zwanger geworden Lucia met een vaste klant mee naar Amerika.
Ik vond het een prachtig verhaal. Heel sterk aan Japins schrijfstijl is dat het verhaal gedurende het hele boek (dat toch vrij dik is) altijd spannend blijft. Elke nieuwe bladzijde die je leest, roept weer nieuwe vragen op. Dit begint bijvoorbeeld al bij de titel: Waar zou “een schitterend gebrek” op slaan? Tijdens het lezen van het boek wordt duidelijk dat de titel op meerdere manieren te interpreteren valt: het schitterende gebrek kan Giacomo zijn, die in het begin heel veel van Lucia houdt (schitterend), maar haar later door haar uiterlijk achterlaat (gebrek). Ook kan het de verminking van Lucia’s gezicht zijn, dat op zich een gebrek is, maar ook schitterend kan zijn omdat Lucia hierdoor alleen mensen aantrekt die afgaan op innerlijke schoonheid.
De vertelwijze is verassend: het verhaal wordt verteld door Lucia die, gedurende het hele verhaal, op haar leven terugblikt en hierbij al haar gebeurtenissen en moeilijkheden tot in detail beschrijft. Lucia richt zich soms ook direct tot de lezer van het boek, aan wie ze vervolgens verteld hoeveel pijn ze geleden heeft. Dit is heel bijzonder, omdat dit soort gebeurtenissen nu ondenkbaar zouden zijn. Je krijgt echt medelijden met haar en je leest door in de hoop dat het goed met haar afloopt.
Veel voorkomend in het boek zijn dialogen en dat brengt mij op een minpunt van het boek. Kenmerkend voor “een schitterend gebrek” is de periode waarin het zich afspeelt: de Romantiek. In deze periode werd er veel gefilosofeerd over gevoel en verstand en dit is duidelijk merkbaar in het verhaal. Elke discussie tussen Lucia en Giacomo is een soort schaakspel waarbij het de bedoeling is om de ander door middel van argumenten klem te zetten en dit gaat op gegeven moment irriteren. Als lezer wil je verder met het liefdesverhaal en heb je geen behoefte aan een discussie over normen en waarden in de liefde (daar discussiëren ze vaak over).
Door deze overdaad aan filosofie is het einde van verhaal naar mijn idee een beetje mislukt. In plaats van dat Lucia Giacomo ging verlaten met haat of juist liefde, gingen de twee uit elkaar na een of andere moraliserende discussie: dit vond ik erg jammer.
Ondanks dit ben ik niet van mening dat niemand dit boek zou moeten gaan lezen. “Een schitterend gebrek” is daar simpelweg veel te mooi voor. Doordat het altijd spannend blijft en door de verrassende vertelwijze en de mooie beschrijvingen kan ik dit boek aan iedereen aanraden. Met dit verhaal bewijst Japin dat een liefdesroman niet alleen zoetsappig, maar ook heel spannend en verrassend kan zijn!
Titel: Een schitterend gebrekAuteur: Arthur Japin
Aantal pagina’s: 243
Uitgever en jaar van uitgave: Uitgeverij De Arbeiderspers, Amsterdam, in 2003
