Deel 1: Persoonlijke beoordeling
Op deze pagina’s heb ik mijn persoonlijke mening gegeven over de verschillende subjecten van het boek. Bij ieder subject heb ik twee aspecten gekozen die ik in aparte alinea’s heb uitgewerkt.
Onderwerp
Het onderwerp van dit verhaal vond ik bijzonder, maar ook heel interessant. Het verhaal gaat over vier ouders van wie hun kinderen iets ergs hebben gedaan en daar moeten de ouders keuzes over maken. Ik vond het mooi dat de schrijver hun dilemma zo duidelijk naar voren brengt. Ik kon me inleven met het verhaal, ook al herken ik de situatie totaal niet. Toen ik me afvroeg wat mijn eigen ouders gedaan zouden hebben, had ik geen idee; ik kon me dus helemaal voorstellen hoe moeilijk het maken van zo’n keuze is. De opbouw van het diner is ook erg goed beschreven: eerst praten de ouders over koetjes en kalfjes, maar naarmate het diner vordert komen er steeds meer spanningen en problemen.
Een sterk punt in dit boek vond ik de diepgang. De schrijver heeft elke gebeurtenis zo goed beschreven en staat er steeds lang bij stil, zodat je echt de sfeer van een bepaald moment kunt ‘proeven’. Bijvoorbeeld in het begin van het verhaal, wanneer het voorgerecht wordt opgediend. Daar wordt alles (uiterlijk gerechten, serveersters, gedachten, reacties etc.) zo nauwkeurig beschreven dat het lijkt of je ook aan die tafel zit. De schrijver is soms pagina’s lang bezig met alleen maar beschrijvingen en gedachten van de ik-persoon, maar dat vond ik persoonlijk dus niet erg.
Gebeurtenissen
De gebeurtenissen in het boek zijn vrij schokkend. Het gebeurt niet van de één op de andere dag dat een kind een zwerfster vermoord heeft en er beelden van te zien zijn op internet en tv. De schrijver heeft de moord erg goed beschreven, want hij maakt het wat minder heftig door het vanuit de ogen van de vader te vertellen, die natuurlijk zijn kind een beetje verdedigt. Ik vind het ook erg mooi hoe de schrijver de heftige gesprekken tussen de mensen aan de dinertafel weergeeft. Iedereen praat en reageert op z’n eigen manier: Babette moet bijvoorbeeld vaak huilen, maar Serge totaal niet: hij richt zich vooral tot z’n eten. Door deze trucs kwam alles wat minder schokkend op mij over, waardoor ik sneller door het verhaal heen kon lezen.
De afloop is erg goed. Het laatste kopje “Fooi” in het boek is eigenlijk de epiloog, waarin Paul vertelt hoe het verder met iedereen uit het verhaal afloopt. In deze epiloog komen nog nieuwe zaken aan het licht: Paul ontdekt bijvoorbeeld dat z’n vrouw veel voor hem heeft verzwegen. Claire wist al dat ze een jongen zou krijgen voordat hun zoon Michel geboren werd en misschien is Paul wel niet de biologische vader. Die nieuwe wendingen maakten de afloop speciaal en erg leuk.
Personen
Doordat de schrijver alles zo nauwkeurig beschrijft, lijken de personen levensecht. Hij geeft aan iedereen een duidelijk karakter dat je in het hele boek steeds terug ziet komen. Serge wordt bijvoorbeeld neergezet als iemand die met publiek erbij altijd aardig en keurig is, en veel doet voor de media: maar eigenlijk is hij best wel egoïstisch en snel verveeld. Tijdens het diner komen beide kanten naar voren en dat is heel grappig om te lezen.
Ieder personage heeft z’n eigen eigenschappen. De hoofdpersoon, Paul, heeft bijvoorbeeld de eigenschap dat hij heel vaak driftig is en snel geïrriteerd. Zo ergert hij zich vreselijk aan de gerant van het restaurant. Ik vind dit niet heel positief: het boek was in het begin vrij saai, doordat Paul dan alleen maar dingen afkraakt. Ook is Paul vrij koel en vertelt hij niet veel aan zijn gezin: hij zit vol met geheimen. Normaal vind ik dit niet positief, maar in dit verhaal is deze eigenschap juist nodig om het verhaal spannend te houden en het is erg slim van de schrijver om dit karakter toe te passen in dit boek.
Opbouw
Dit verhaal is geschreven in het ik-perspectief: je leest het verhaal uit de ogen van één van de personages, Paul Lohman. Het verhaal draait om keuzes die mensen moeten maken en er zitten veel geheimen in. Als het verhaal vanuit de ogen van de schrijver zou zijn geschreven, zou je al heel snel de geheimen van iedereen weten en dan is de spanning weg. Ook is het niet goed als je van niemand gedachten zou kunnen lezen, omdat het verhaal dan heel saai wordt. Dit perspectief is goed gekozen: je weet enkele gedachten en geheimen, maar net niet genoeg om tot een oplossing te komen.
Heel mooi in dit verhaal waren de flashbacks: wel 4 maal kijkt Paul terug in het verleden. Hierdoor komt de lezer meer te weten over het verleden van Paul. Op gegeven moment vertelt hij bijvoorbeeld in een flashback over zijn vroegere baan als leraar en de reden voor zijn ontslag. Hij vertelt ook over zijn gesprek met de psycholoog over zijn geestelijke aandoening. Zo ontdekte ik de oorzaak van zijn agressieve houding. De flashbacks zijn echt hoogtepunten in dit boek, omdat ze de lezer in één klap weer iets nieuws duidelijk maken dat je nodig hebt om het verhaal te blijven begrijpen.
Taalgebruik
Dit boek was voor mij erg makkelijk om te lezen, want de woordkeuze en de zinsopbouw waren niet moeilijk. Misschien komt dit onder andere doordat het boek vrij recent verschenen is: er zitten geen ouderwetse woorden in het boek. Voordat ik begon met lezen, dacht ik dat literaire boeken altijd erg moeilijk zijn om te begrijpen en vol vreemde woorden staan. Dit was bij “Het Diner” totaal niet zo: ik begreep de verhaallijn snel en las vlot door het boek heen. Ik vind het erg goed dat de schrijver de zinnen makkelijk heeft gehouden, omdat het boek op zich je al aan het denken zet (het is een psychologische roman). Ik zou het verhaal minder goed begrepen hebben als ik veel woorden niet zou kennen.
Tijdens het diner in het boek wordt er veel gepraat tussen de personages. De schrijver heeft de dialogen erg goed weergegeven. Er zit namelijk veel afwisseling in: soms gebruikt hij de directe rede en dan worden er weer uitspraken beschreven door de ik-persoon. Ook legt de schrijver bepaalde karakters in uitspraken van een bepaald persoon, wat heel prettig is voor de herkenning van de personages.
Conclusie
Ik ben blij dat ik dit boek gekozen heb voor mijn literatuurlijst. Ik vond het een heel bijzonder, spannend en mooi verhaal en ik hoop dat ik ook zulke goede keuzes zal maken wat betreft mijn volgende boeken voor Nederlands de komende 3 jaar.
Deel 2: Beknopte verhaalanalyse en beoordeling
Titel: Het Diner Auteur: Herman Koch Verschijningsjaar: 2009 | |
Subject | Uitwerking |
Inhoud | Twee stellen (Paul & Claire Lohman en Serge & Babette Lohman) gaan samen eten in een restaurant. Ze hebben iets belangrijks te bespreken, want hun zoons hebben een zwerfster (per ongeluk) vermoord in het hokje van een pinautomaat. Het onderzoek naar hun misdaad loopt vast, maar niemand weet voor hoelang. Serge wil zich als beoogde minister-president terugtrekken, maar zijn vrouw ziet dat totaal niet zetten. Uiteindelijk gaan Paul, Claire en hun zoon met geweld alles rechtzetten. |
Thema (hoofdonderwerp in abstractie) | Het verhaal gaat over het maken van keuzes. Er wordt een dilemma beschreven waarin ouders terechtkomen als hun kinderen iets verkeerds doen. Andere thema’s zijn liefde en moord. |
Motieven (herhalende onderwerpen die gezamenlijk tot het hoofdonderwerp leiden) | - (Familie)geheimen - Zich anders voordoen |
Personen | - Paul Lohman, de ik-persoon en een ex-geschiedenisleraar. Hij is snel geïrriteerd/driftig. - Claire Lohman, de vrouw van Paul. Ze houdt veel achter voor haar man, bijv. over hun vijftienjarige zoon Michel. - Serge Lohman, de broer van Paul en beoogd minister-president. Hij doet zich vaak anders voor dan dat hij echt is, voor zijn publiek. - Babette Lohman, vrouw van Serge. Zij heeft een sterk gevoel van eigenbelang. |
Historische tijd en ruimte | - Het is een erg actueel verhaal, dat in onze tijd speelt. - Het grootste deel speelt zich af in een restaurant, verder nog een café en thuis bij Paul. Met de flashbacks kom je ook op Michels school en Pauls oude werkplek. |
Titelverklaring Onderschrift | Bijna het gehele verhaal speelt zich af tijdens een diner. Hierin wordt over van alles gesproken en soms ook teruggeblikt. |
Verteller (perspectief) | Ik-perspectief Ik = Paul Lohman |
Genre | Een psychologische roman |
Spanning | - In het begin wordt verteld dat Paul iets op Michels mobiel ziet, maar dat vertelt hij niet. - De flashbacks zorgen voor veel spanning. |
Stijl | Een heel gedetailleerd beschreven verhaal met veel spanning. |
Waardering in recensies | De recensenten zijn heel lovend over het boek. |
Persoonlijke waardering | Ik vond “Het Diner” een heel bijzonder, mooi en spannend verhaal. Ik geef het een 8. |
